In 2030 moet er 10 miljoen ton waterstof per jaar in Europa worden geproduceerd. Daarbovenop moet er ook nog eens 10 miljoen ton waterstof op jaarbasis worden geïmporteerd. De haven van Rotterdam, nu Europa’s grootste importeur van fossiele energie, wil daarbij een strategische positie innemen.

In een uitstekend achtergrondverhaal in het FD (alleen voor abonnees) schetst journalist Bert van Dijk de ontwikkelingen rondom waterstof in het Rotterdamse havengebied. Voor wie geen tijd heeft voor het hele artikel, is in dit artikel de korte versie te lezen.

3 tot 4 GW in Nederland

Europa heeft forse ambities voor groene waterstof en Nederland wil daarbinnen koploper worden. In 2030 moet er in Nederland 3 a 4 Gigawatt aan opgesteld elektrolysevermogen staan. Grote windmolenparken op zee moeten de benodigde stroom leveren. Bedrijven als Shell, Uniper, Air Liquide, BP en HyCC hebben al plannen voor de bouw van waterstoffabrieken. In de haven van Rotterdam is er al fysieke ruimte gereserveerd voor deze plannen. De geproduceerde waterstof zal vervolgens worden getransporteerd naar grote industriële afnemers in Moerdijk, Chemelot en in Duitsland.

Maar die 3 tot 4 Gigawatt is niet eens voldoende voor de eigen energievoorziening in Nederland. Er zal dus ook waterstof moeten worden geïmporteerd. En dat kan uit landen waar (veel) meer wind en zon is dan in Nederland. De kosten voor de productie van waterstof zal in die landen lager zijn dan in Nederland. Tel je de transportkosten er bij op, is de totale prijs ongeveer even hoog als de in Nederland geproduceerde waterstof.

Inflation Reduction Act

Een van de landen waar vertegenwoordigers van het Rotterdamse havengebied sinds enige tijd ook mee spreken, is de VS. Sinds Biden in de Inflation Reduction Act heeft vastgelegd dat er miljarden dollars zullen worden geïnvesteerd in een groene energievoorziening, is de VS ineens serieus als het gaat om groene energie. Texas, tot voor kort vooral bekend als dé oliestaat heeft inmiddels de hoogste dichtheid windenergie van de Amerikaanse staten. Ook waterstof wordt in die staat een steeds reëlere optie.

20 miljoen ton in 2050

President-Directeur van Havenbedrijf Rotterdam Allard Castelein vertelt in het FD dat het bedrijf in in 2030 zo’n 4 miljoen ton waterstof per jaar denkt te kunnen importeren. In 2050 zou dat kunnen oplopen tot 20 miljoen ton. Om dergelijke hoeveelheden te kunnen verwerken moet er enorm worden geïnvesteerd in opslag, kraakcapaciteit, infrastructuur, enzovoorts.

Te duur?

Toch is niet iedereen er van overtuigd dat het transporteren van waterstof per schip een goed idee is. Zo zou het produceren van waterstof in landen met veel zon en/of wind voor 1 a 2 dollar per kilo mogelijk zijn, maar het transport ervan zou al snel 3 tot 5 dollar per kilo moeten kosten. En met dat soort kostprijzen kan groene waterstof niet concurreren met aardgas. Transport van waterstof zou dan uitsluitend interessant zijn als het via ondergrondse pijpleidingen kan.

Hoe dan ook zal er in de toekomst groene waterstof worden geïmporteerd. Ook als het duurder is dan aardgas. De vraag naar waterstof zal het aanbod in Nederland overtreffen en als de industrie verplicht wordt een bepaald deel van de energievoorziening uit groene waterstof te halen, is er geen andere keuze.

Heb je interesse in vacatures binnen de industrie? Klik dan hier op industrie vacatures.